Publiczne pieniądze, prywatne zyski? Studia MBA starosty i milczenie radnych

Legalne nie znaczy właściwe

Do tematu studiów MBA starosty wracamy, bo podczas ostatniej sesji Rada Powiatu w Ostródzie odrzuciła skargę radnego na finansowanie ze środków publicznych jego dokształcania, powołując się na Kodeks pracy i ustawę o pracownikach samorządowych. Przepisy rzeczywiście pozwalają na finansowanie edukacji urzędników. Studia MBA uznano za uzasadnione, bo – jak podkreślono – rozwijają kompetencje liderów i umożliwiają zasiadanie w radach nadzorczych.

Wiczkowski z nowych uprawnień skorzystał błyskawicznie. W ciągu kilku miesięcy po uzyskaniu dyplomu trafił do rad nadzorczych w Nidzicy, Lidzbarku, a później Morągu. W 2023 roku zarobił z tego tytułu ponad 32 tys. zł. Łącznie od czasu ukończenia studiów dodatkowe dochody mogły sięgnąć nawet 120 tys. zł. To dziesięciokrotnie więcej niż kosztowały same studia – przypomnijmy, zafundowane z budżetu powiatu.

Formalnie wszystko odbyło się zgodnie z przepisami. Ale społecznie – trudno to zaakceptować. Publiczne pieniądze miały służyć wspólnemu dobru, a zostały zainwestowane w indywidualny sukces.

Awans czy układ?

Nie chodzi tylko o pieniądze. Pojawiły się też pytania o sieć wzajemnych zależności między samorządowcami. Portal WP zauważył – to, o czym lokalne media piszą od lat – że starosta trafił do rad nadzorczych w miastach, których włodarze z kolei zasiedli w radzie nadzorczej ostródzkiego szpitala. To wygląda jak nieformalna wymiana stanowisk – swoisty „krąg wzajemnych awansów”. Taki układ przypomina skrajną patologię. I to przy milczącej zgodzie tych, którzy mieli i mają obowiązek tego pilnować.

Bierność radnych – ciche przyzwolenie

Równie niepokojące jak sama postawa starosty jest zachowanie większości Rady Powiatu. Sprawa, która powinna wzbudzać dyskusję i dyskwalifikować Wiczkowskiego jako lidera w radzie powiatu, została przez większość przemilczana. A Wiczkowski, przy aplauzie radnych Platformy Obywatelskiej, Dobra Wspólnego oraz innych koalicjantów, dalej „bryluje”. Gdzie jest kontrola? Gdzie odpowiedzialność za powierzoną funkcję?

Mieszkańcy mają prawo oczekiwać, że radni będą patrzeć władzy na ręce. Gdy tego nie robią, demokracja lokalna traci sens. Jeśli kontrola ogranicza się do formalności, a lojalności polityczne biorą górę nad etyką – wtedy nadużycia przestają być wyjątkiem, a stają się normą.

Zaufanie to nie formalność

Przejrzystość, umiar i uczciwość – to nie są dodatki do funkcji publicznych. To fundament zaufania. Gdy urzędnicy i radni tego nie rozumieją, tracą moralny mandat do reprezentowania mieszkańców. Społeczeństwo oczekuje więcej niż tylko przestrzegania litery prawa – oczekuje przyzwoitości.

W przypadku starosty Wiczkowskiego i milczącej Rady Powiatu pytanie wciąż pozostaje otwarte: czy to, co legalne, na pewno było właściwe?